Hakkımda

1973 Ankara dogumluyum. Ozel Tevfik Fikret Lisesi’nin ardindan Hacettepe Universitesi Sosyoloji Bolum’unden mezun oldum. Evliyim ve 2006 dogumlu bir kiz cocugu annesiyim.

2007 Mart ayinda 18 aylikken DTaP+ IPV+HiB asisi olan kizimiz, asi nedeniyle yukselen ateslenme sonucu ilk havalesini gecirdi. Aileden gelen havale gecmisi oldugu icin asiyla ilgili herhangi bir soru sormak aklimiza gelmedi. Esim o donemde havaleyle ilgili o kadar cok arastirma yapti ve o kadar cok sorusu oldu ki doktorumuz Hulya Sonugur sorularimizi yanitlamak ve bizi bilgilendirmek icin cagirdi. Okuduklarimizdan biri MMR’in yan etkilerinden birinin de havale olduguydu. Esim bu bilgiyi paylasinca, doktorumuz bize asi konusundaki fikirlerini dile getirdi. O gun itibariyle doktorumuzun verdigi linkler ve kendi arastirmalarimizla basladik bilgilenmeye.

Havale esimi cok endiselendirmisti ve yeniden asinin yolacacagi ates havale yapabilir olasiligi nedeniyle, iki yas kontrolu geldiginde asilari 5 yasa erteleme karari aldik. Bunun iki nedeni vardi. Birincisi 5 yasina kadar atesle basetmesini ogreniyordu. Ikincisi ise bazi hastaliklari 5 yasa kadar gecirebiliyordu, ve eger gecirmisse bos yere asi olmasina gerek kalmiyordu. (Ornegin Hepatit A)

Mira 4 yasini doldurdugunda Kanada’ya tasindik. Okula baslarken asi karnesini sordular. Zaten cogu asisini oldugu icin sorun olacagini dusunmeden goturdum okula kayit asamasinda. Bir ay kadar sonra Saglik Bakanligi’ndan bir mektup aldik. “Cocugunuzun eksik asilari var, yaptirmadiginiz takdirde okuldan uzaklastirilabilir” diyordu. Bu cumle uzerine ben tekrar daha ciddi arastirmaya basladim.

Farkettim ki asiyla ilgili cok sey bildigimizi saniyoruz. Hulya Hanim’la tanisana kadar bir gun bir doktora bu yaptiginiz asi ne icin acaba, icinde neler var, bu asiyi olmazsak riski nedir diye soru sormak aklimin herhangi bir kosesinden bile gecmemisti. Maalesef Istanbul’daki doktorumuz gibi dogal beslenme taraftari, ilaclari mecbur kalmadikca kullanmayan, bagisiklik sistemimizi kuvvetlendirmemiz icin bizi yureklendiren ve bizi hep onerileriyle dogru yolda tutan bir doktor bulamamistik. Gittigimiz iki doktordan biri selam verir vermez antibiyotik recetesi yazmis, digeri ise Menenjit asisinin faydalarini anlatmisti.

Ikinci farkettigim konu  da su oldu bu surec icinde. Biri beni bir nedenle hastaneye goturse ve bana 5 hap verecek olsa, “bir dakika 5 hap icilir mi ayni anda, bunlar ne?” derdim. Esim mutlaka prospektuslerini okur, ilaci icirtmez, eve gelince 4 saat internette arastirirdi. Peki niye boylesine duyarsizdik herseyden degerli cocugumuz sozkonusu oldugunda. Iste o nokta, bizim uyusturuldugumuz noktaydi. 2008 Subat ayindan beri Mira asi olmuyor ve 3 sene sonra ben gercekten uyaniyorum ve olayin ciddiyetini taa kalbimin derinlerinden hissedebiliyorum.

Biz burda cok sansliyiz; Kanada’nin sisteminden dolayi, hicbir asi mecburi olamiyor. Bizden “Asi yaptirmiyoruz sorumluluk bize ait” icerikli bir form imzalamamiz istendi sadece. Ve bu sehirde yasadigimiz surece, liseden mezun olana kadar Mira birdaha baska bir aciklamaya gerek duymadan asisiz hayatina devam edebilecek.

Bu blog yaklasik 6 ay boyunca okuduklarim sonucu hissettigim ihtiyactan dogmustur. Cok sey ogrenmeye baslamistim fakat soru soruldugunda Tip egitimi almadigim icin dogru anlatima da sahip degildim. Icimde de bilmenin ve paylasamamanin sikintisini tasiyordum. En guzeli okuduklarimi turkcelestirmek ve yayinlamakti. Dunya calkalaniyordu asi konusuyla ama turkcede hicbir kaynak yoktu bu konuyla ilgili. Insanlarin haberi olmaliydi, en iyi yolu da buydu.

Ancak,

Bu blogda hic kimseyi hicbir konuya ikna etmeye calismadigimi bastan soylemek istiyorum. Okuyanlarin alacaklari kararlar kendi vicdanlari ve bilgileri dogrultusunda olmali ki, sonuclarini gogusleyebilecek gucte olsunlar.

Ve son olarak,

Bu blogdan veya baska kaynaklardan ne ogrenirseniz ogrenin sizler icin de bu, gonulden vicdaninizla vereceginiz karar cok onemli olacak. Ama en azindan karar sizin karariniz olacak; hangisini secerseniz secin…